La sukero, origene barata, estis alportita ĝis Okcidento per araboj. La vorto venas de sanskrito sarkara (hinde, nuntempa sharkará), kien devenas ĉiuj nomoj hindeŭropaj por sukero. Portugalanoj estis unuaj porti de Sicilio ĝis la Atlantikaj Insuloj de la Madejroj kaj Acoroj, kultivado de sukerkano kaj la tekniko de la sukera rafinado. Sia uzado dum mezepoka epoko estas nur por kuraca kaj terapia celoj, kiel grava ingrediento de multaj kuraciloj kaj hejmkuraciloj. Estis konsiderita drogo kaj vendita en la apotekoj kiel kuracilo. Aparta 16a jarcento sia uzado vaste plivastigas por la aristokratia kuiro kaj, malfrue, kun plivastigado de produktado de Brazilo kaj poste Karibo, fariĝis luksa ĉiufoje pli atingebla por popolo ordinare.Sia uzado kiel drogo daŭris ĉeeste en pluraj ingredientoj de kuraciloj, kiel siropoj, plastroj, balzamo kaj kuraciloj ordinare. Sia ŝablona uzado havas celon antihemoragian, sed estis per la ingestado ke sukero pasis fari parton de la apotekaĵa aro, kiel unu el la plej gravaj kuraciloj. Sia granda kaloria povo povas helpi resanigi certajn rabatojn kaj taŭgi por doni subitan animon kaj viglon. Ĝis nuntempe glaso kun akvo kaj sukero estas la unua populara trankvililo.
Fariĝante pli atingebla, sukero de drogo pasis esti manĝaĵo kaj esti aldonita en nekalkulitaj manĝaĵoj (kaj ĝis en tabako, komunaj cigaredoj kutimas havi 8% el sukero en sia komponaĵo). Troa uzado de sukero kaj dolĉaĵoj ordinare pasis fari parton de pozitiva bildo kiu Sidney Mintz kontrolis en la libro Dolĉeco kaj povo (Sweetness and power, 1986), kontribuinte ne nur por plivastigo de la grasegeco, de la denta ario, de la diabeto, kiel por la disastigo de konduto "aldonada", "maniada", de "maniecoj" por manĝaĵoj, aparte por kiuj ke uzas sukeron dum sia pretigado.
Pequena Enciclopédia da História das Drogas e Bebidas (Eta Enciklopedio pri Historio de Drogoj kaj Drinkaĵoj)
Henrique Carneiro
ISBN 8535217568
Paĝo 137
Açucar (Sukero)
Eldonejo Campos, 2005
0 Comentários