Cascos de Cavalo
Os cavalos têm cascos para poderem andar sobre a geada e a neve
e pêlo para os proteger do vento e do frio.
Comem erva, bebem água, abanam as caudas e galopam.
Quando contentes, esfregam os pescoços entre si.
Quando zangados, viram-se e dão coices uns aos outros.
Essa é a natureza real dos cavalos.
Mas com arreios e com freio,
aprendem a lançar olhares furiosos,
a virar a cabeça para morderem e
a tirar o freio da boca ou os arreios da cabeça.
Os seus gestos parecem-se com os dos ladrões.
Em tempos muito antigos,
os homens também tinham um ar sereno.
Moviam-se tranquilamente sem objetivo.
Tendo comida, ficavam contentes
e passeavam dando palmadas na barriga.
Os pássaros e os animais multiplicavam-se,
as árvores e os arbustos prosperavam,
e os homens viviam entre eles
sem que houvesse grande distinção entre as espécies.
Essa é a natureza real dos homens.
Mas, para os manter submissos, surgiram as vênias e as cerimônias,
as leis e as regras, a caridade e o dever.
E a dúvida e a confusão instalou-se na mente dos homens.
As pessoas começaram a querer alterar a sua natureza,
e a trabalhar e lutar umas com as outras,
movidas pelo desejo de ganhar.
Uma luta sem fim.
Ĉevala Hufo
Ĉevaloj havas hufojn por povi paŝi sur glaciegon kaj la neĝon
kaj lanugo por protekti ilin kontraŭ vento kaj malvarmo.
Ili manĝas herbojn, trinkas akvon, balancumas siajn vostojn kaj galopas.
Kiam kontentaj, ili frotas kolojn unualie.
Kiam koleraj, turniĝas kaj hufbatas unualie.
Tiu estas la reala naturo de la ĉevaloj.
Sed kun seloj kaj haltigilo,
ili lernas lanĉi koleraj vidadoj,
turniĝi kapo por mordi kaj
kaj tiri haltigilon el buŝo aŭ seloj sur kapoo.
Siaj gestoj ŝajniĝas ku de la ŝtelistoj.
Dum praatempoj,
homoj ankaŭ havis trankvilan mienon.
Ili moviĝas trankvile sen celo.
Havanta manĝajon, restas kontenta
kaj ili promenis frapante sian ventron.
Birdoj kaj bestoj obliĝis,
arboj kaj arbetoj prosperadis,
kaj homoj vivadis inter ili,
sen ke ekzistus inter specoj grandaj malsimilecoj.
Tiu estas reala naturo de homoj.
Sed, por restadis ilin submetitaj, ekaperis la permesoj kaj cerimonioj
la leĝoj kaj reguloj, bonfareco kaj devigo.
Kaj la dubo kaj la konfuzo instali sin en la homaj mensoj.
Homoj komencigas voli ŝanĝi sian naturecon,
kaj labori kaj batali unu kontraŭ alie,
kondukitaj per profita deziro.
Lukto sen fino.
Abrindo os Cofres - (Chuang Tse - IX)
Quando guardamos coisas valiosas em sacos, cofres e baús
atados com cordas ou seguros por fechaduras e aloquetes,
estamos a armazenar e a poupar para os ladrões mais fortes.
Porque um ladrão forte pega neles às costas e foge com eles.
E o seu único receio é que as cordas e fechaduras
não sejam suficientemente fortes!
Quando um reino está bem organizado
com base em leis e em regras bem estabelecidas,
basta derrubar o rei para se poder tomar conta do seu reino.
E rouba-se o reino com as suas riquezas e as suas gentes
bem embaladas nas leis e nas regras que as tornam submissas.
E são estas que permitem preservar tranquilamente o seu domínio.
Quem rouba um colar, acaba preso como criminoso.
Mas quem rouba um reino, é feito duque.
E o ensino da caridade e do dever manter-se-á no domínio do duque.
As leis e as regras e os princípios morais
permitem aos homens bons manterem a sua influência.
Mas também aos ladrões atingirem os seus fins.
E, como os homens bons são escassos,
o bem que elas trazem ao mundo é pequeno.
Duplicar o número de leis
é o mesmo que duplicar os lucros dos bandidos.
Se não se der tanto valor ao jade e às pérolas,
os pequenos ladrões cessarão de existir.
Se não se usarem contratos de garantia,
a integridade primitiva voltará a ter valor.
O desejo que surgiu nos homens de alterarem a sua natureza gerou o caos no mundo.
Os homens esforçam-se por entender aquilo que não conhecem
e ninguém se esforça por entender aquilo que já conhece.
Os simples e os sem malícia acabam por ser postos de lado
e os enganadores e astuciosos admirados.
A espontaneidade tranquila dá lugar à astúcia,
aos sofismas, ao engano e ao desrespeito
e o mundo fica embrulhado na lógica.
É assim que surge o caos
e o mundo se desvia do seu verdadeiro caminho.
Malferminte la Monkeston - (Chuang Tse - IX)
Kiam ni gardas multekostajn aferojn en sakoj, monkestoj kaj kestoj
ligitaj per ŝnuroj aŭ asekuritaj per seruro kaj pendseruroj,
ni estas konservante kaj ŝparante por la pli fortaj ŝtelistoj.
Ĉar forta ŝtelisto preni ilin dorse kaj forkuras kun ili.
Kaj sian sola timo estas ke ŝnuroj kaj seruroj
ne estas sufiĉe fortaj!
Kiam regno estas bone organizita
baze sub leĝoj kaj reguloj bone establitaj,
sufiĉas maltronigi reĝon por regos sian regnon.
Kaj ŝteliĝas regno kun siaj riĉecoj kaj siaj homoj
bone lulitaj sub la leĝoj kaj reguloj kiuj fariĝas ili submetitaj.
Kaj estas tiuj kiu permesas konservi trankvile ĝian dominion.
Kiu ŝtelas ĉirkaŭkolon, finiĝas malibera kiel krimulo.
Sed kiu ŝtelas regnon, fariĝas duko.
Kaj instruo pri bonfareco kaj devigo teni sin al dominio de la duko.
La leĝoj kaj reguloj moralaj principoj
faras la bonajn homojn teni sian influon.
Sed ankaŭ la ŝtelistoj atingi siajn celojn.
Kaj, kiel homoj estas bonaj kaj malmultege,
bonaĵoj ke ili faras al mondo estas malmulto.
Duobli nombroj de leĝoj
estas simlie pri duobli profitojn de krimuloj.
Se ne valoros tiom jadon kaj perlojn,
la malgravaj ŝtelistoj ĉesigi sian ekzistadon.
Se ne uzos garantion kontrakton,
la praa integreco revalorigas sin.
Deziro kiu ekaperas en la homoj por ŝanĝigi sian naturecon kreis la kaoson sur mondo.
Homoj klopodas por kompreni tion kion ne konas
kaj nenio klopodas por kompreni tion kion jam konis.
La simpluloj kaj sen maliculoj finigas estante lokiĝis flanke
kaj la friponoj kaj rizuloj estas mirindaj.
La trankivila spontaneco anstataŭgas kun rizecon,
al iluzioj, al trompo kaj malrespekto
kaj la mondo restas embaracigita en la logiko.
Estas tiel ke ekaperas la kaoso
kaj la mondo deturnas de sian veran vojon.
Comentário: É mais fácil para um país grande conseguir dominar e explorar um país mais pequeno se ele estiver perfeitamente organizado e estruturado democraticamente. Será que essa é uma das razões pelas quais «o Ocidente» insiste tanto que os países do terceiro mundo têm que se tornar democráticos? Para que a sua riqueza fique melhor embalada e seja mais fácil o roubo?
Se num país tudo estiver perfeitamente organizado, será mais fácil para um governante, bem ou mal intencionado, controlá-lo. E aos grandes interesses econômicos bastará manipular a cúpula de governantes para dominar o país.
E não é verdade que os princípios morais mais louváveis acabam por tornar mais fácil a manipulação das pessoas pelos mais malandros? Por argumentação com base na ética e nos princípios morais, há grandes crimes que são defendidos como necessários e benéficos para a humanidade...
O desejo exagerado de organizar tudo e de chegar a princípios que todos aceitem terá efeitos negativos? Será algo que, na prática, pode causar mais mal do que bem? E o modo como insistimos em «melhorar-nos», tentando organizar e disciplinar a nossa vida, não nos fará mais mal do que bem? Não nos fará perder a nossa inocência e deixar de sermos e de gostarmos do que somos?
Komento: Estas pli facila al granda lando sukcesi dominii kaj esplori malggrandan landon se ĝi esti perfekte organizita kaj demokrate stabilita. Eble ke tiu estas unu el la motivoj per kiuj «la Okcidento» tiom obstinas por ke landoj de la tria mondo farigas demoktraj? Por ke sia riĉeco restas plibone pakita kaj estus pli facila ŝtelado?
Se en lando estus tute perfekte organizita, estos pli facile al regiestaranto, bone aŭ malbone intenciita, kontroli ĝin. Kaj al grandaj ekonomiaj interesoj sufiĉos manipuli la registarantan kupulon por dominii landon.
Kaj ĉu ne estas vero ke la moralaj principoj plej laŭdaj finige fariĝas pli facila la manipulado de la homoj per la pli rizuloj? Por argumentado baze en la moralaj pricipioj, ekzistas grandaj krimoj kiu estas defenditaj kiel bezonitaj kaj bonfaritaj pro la homaro...
La troa deziro por organizi tute kaj atingi principojn kiuj ĉiuj akceptaj ĉu havos neajn efektojn? Estus io ke, dum praktike, ĉu povas fari pli malbonaĵon ol bonaĵon? Kaj maniero per kiel ni obstinas pri «plibonigas nin», trovante organizigi kaj disĉiplinigi nian vivon, ĉu ne faros nin pli malbona ol bona? Ĉu ne faros nin perdi nian senkulpecon kaj lasi nin estas kaj ŝatas pri kiun ni estas?
Mi vidas ĉe
to-campos
Esse conteúdo está disponibilizado sobre a licença de uso - Tiu enhavo estas disponebla sur uza permesilo LiPE
