Trapensante pri la homaj kondutoj, mi povas sendube diri, pri multaj de niaj problemoj devenas nure de niaj propraj kondutoj pri ni mem. Oni ofte riproĉas ĉiujn ĉar aliaj homoj ne sukcesas pri mirigi niajn spertojn, sed oni kutime forgesas mirigi aliajn spertojn, oni kuras serĉante kaj volante mono ne zorgante ĉu tio malhelpos aliulojn kaj ni mem, ĉar tio ni finfine forgesas feliĉon. Ni postulas pri niaj suferoj kiam multaj aliaj homoj havas suferojn pli grandaj ol nia, kaj vidante tion, ni petas por helpo, sed ni neniam haltas por helpi, alkuri niajn similulojn, oni kongruas pri militoj imagante pri nia sendanĝero, dum aliuloj en alilokoj estados sen hejmo/domo, sendanĝero, manĝaĵo, akvo, vestoj, respekteco, digneco, estonto, vivo.
Se via...
